Naast het oerheiligdom van Schönstatt is de Aanbiddingskerk het tweede centrum ter plaatse van de Schönstatt-beweging.
De Aanbiddingskerk ligt op de berg Schönstatt, hoog boven het in het dal liggende oerheiligdom van de Schönstatt-beweging en is in de verre omtrek als een imposant gebouw herkenbaar.
De vijvers symboliseren de zeven sacramenten van de Kerk, die als rivieren van levend water stromen uit het hart van wie in Christus gelooft.
De oprichter van de Schönstatt-beweging, pater Josef Kentenich, beloofde aan het begin van de Tweede Wereldoorlog, een Aanbiddingskerk als dankbetuiging te bouwen als de Schönstatt-beweging op voorspraak van de Moeder Gods de vervolging van het nationaalsocialisme zou overleven.
Kentenich zelf zat van 1942 tot de bevrijding in 1945 gevangen in het concentratiekamp Dachau en liet daar door een mede-kampbewoner, een Tsjechische architect, de eerste plannen voor de Aanbiddingskerk, als centrum van een heilige stad op de berg, ontwerpen.
Na de oorlog keerde Kentenich terug, maar een conflict tussen de Schönstatt-beweging en de Kerk vertraagde de uitvoering van de bouw van de nieuwe Aanbiddingskerk.
