Het nummer werd geschreven door songwriter-gitarist Pete Townshend en opgenomen door The Who, voor hun tweede album A Quick One.
Vóór het optreden van The Who op het befaamde "Live at Leeds"-album, noemt Townshend het negen minuten durende epische nummer een miniopera die Tommy's ouders introduceren.
Het nummer vertelt het verhaal van een niet genoemd meisje dat al voor bijna een jaar door haar man achtergelaten is.
Dit nummer is het eerste uitstapje van The Who in het nieuwe genre van de rockopera, hoewel het nummer "I'm A Boy" al Townshends eerste duik in dat genre was.
Een gemixte studio- en liveversie kan gevonden worden op het - eveneens vier discs lange - verzamelalbum "Thirty Years of Maximum R&B". Het deel in het nummer waarin de band het woord cello herhaalt, was in eerste instantie een grapje.
De band wilde namelijk een strijkersorkest in het nummer, maar hun toenmalige manager/producer Kit Lambert zei dat ze het zich niet zouden kunnen veroorloven, waarop ze simpelweg het woord cello zouden herhalen op het punt waarop de cello's zouden moeten spelen.
