Het is een van de eerste composities die Bax schreef voor zijn toen toekomstig muze pianiste Harriet Cohen, koosnaam Tania.
Zij wordt door "To Tania who plays it perfectly" herdacht op het manuscript en "To miss Harriet Cohen" bij de publicatie.
Het werd, een melodie met variaties moet ontspannen uitgevoerd worden in een gematigd tempo.
