In het bloed bindt een glucosemolecuul met het N-eindstandige aminozuur van de β-keten van hemoglobine.
Wanneer er zich stoffen aan het hemoglobine binden, noemt men het HbA1.
Het werd voor het eerst gecategoriseerd als een glycoproteïne door Bookcin en Gallop in 1968.
In het bloed hecht glucose zich aan het hemoglobine, waarna het niet opnieuw kan loslaten.
Hoe meer glucose zich in het bloed bevindt, hoe meer er zich zal hechten aan het hemoglobine.
En andersom: hoe minder het lichaam te lijden heeft van een hyperglykemie, hoe minder het hemoglobine 'versuikerd' wordt, en dus hoe lager het HbA1c is.
