(leemput, leemkuil), plaats waar leem wordt afgegraven. Leem wordt gebruikt in de wegenbouw en in steenbakkerijen, voorheen in de woningbouw.
Leemgroeven komen voor op de hogere zandgronden. Vroeger groef men leem af met eenvoudige middelen, met kleine hoeveelheden tegelijk en alleen daar waar voldoende goed leem aanwezig was. Er ontstond daardoor ter plekke een grote afwisseling aan milieu-omstandigheden. Plasjes en droge hogere delen wisselden elkaar af met zowel vlakke en moerassige overgangen als steile oevers. Er ontstond een grote verscheidenheid aan levensgemeenschappen van water, moeras, open droog land en bosjes.
Tegenwoordig graaft men leem met zware machines af. Grote terreindelen worden geheel afgewerkt. Hierdoor kan niet meer zoals vroeger, een gevarieerd milieu ontstaan. De bestaande leemgroeven worden bedreigd door verdroging als gevolg van wateronttrekking en door gebruik als vuilstortplaatsen. Enkele leemgroeven zijn als natuurreservaat aangewezen. Dit zijn o.a. De Leemkuilen bij Haaren in de gemeente Udenhout en De Leemputten in de Boswachterij Dorst bij Oosterhout.
