het verbranden van afvalgassen in de atmosfeer. M.n. bij de aardolie- en aardgaswinning en in de petrochemische industrie ontstaan tijdens het produktieproces dampen en gassen die afgevoerd moeten worden.
Directe uitworp van deze afvalgassen in de atmosfeer kan ongewenst of zelfs ontoelaatbaar zijn, vanwege mogelijk explosiegevaar of giftigheid van de gassen. Voor de lozing moeten de afvalgassen dan eerst verbrand worden.Er zijn twee typen fakkels in gebruik: de topfakkels, waarbij de gassen aan de top van een schoorsteen worden aangestoken, en de grondfakkels, waarbij de gassen in een verbrandingskamer worden verbrand en de verbrandingsgassen d.m.v. een schoorsteen in de atmosfeer geloosd worden.
Het bekendst zijn de topfakkels, o.a. doordat zij soms in de wijde omtrek zichtbaar zijn. Dat kan b.v. het geval zijn als zich storingen hebben voorgedaan tijdens de produktie, waardoor in korte tijd een grote hoeveelheid gassen verbrand moet worden. Bij normaal bedrijf kan de toevoer zo gering zijn dat de vlam zou kunnen doven; daarom is steeds een waakvlam aanwezig. Om een sterk roetende vlam te voorkomen, wordt stoom geïnjecteerd in de afvalgassen, waardoor de verbranding vollediger wordt. Dit injecteren kan echter gepaard gaan met een grote geluidsoverlast. De grondfakkels hebben deze nadelen niet.
