De ontvangst, emulatie en verwerking van Grieks-Romeinse culturele elementen, waaronder klassieke filosofie, taal, waarden en normen, kennis en kunst in samenlevingen in de Middeleeuwen en de vroegmoderne en moderne periodes.
De ontvangst van de klassieke traditie in samenlevingen in de Middeleeuwen en de periodes daarna is een belangrijk studie-object binnen oudheidkunde, geschiedenis en de studie van Griekse en Latijnse taal. Dit komt omdat klassieke culturele elementen overal in Europese en voormalige Europese koloniale gebieden te vinden zijn, door de gehele geschiedenis vanaf het verval van het West-Romeinse Rijk.
Een bekend voorbeeld hiervan is de overname van klassieke kunst elementen in de Renaissance door beeldhouwers, schilders en andere kunstenaars. Maar, ook tijdens de Verlichting en in de ideeën die daaruit ontsproten over democratie, staatskunde, humanisme en filosofie speelde Grieks-Romeinse filosofie en normen en waarden een belangrijke rol. Latijn is tot vandaag de dag een onmisbaar element binnen wetenschappelijk onderzoek, en nog altijd worden termen binnen de biologie, scheikunde, geologie en natuurkunde Latijnse benamingen en termen gebruikt.
Een minder bekend voorbeeld van de ontvangst van de klassieke traditie bestaat uit de ontvangst en het gebruik van kennis uit de oudheid in het Centraal Azië van de 20ste eeuw ten tijde van de "Great Game". Britse onderzoekers en spionnen onderzochten nauwkeurig Griekse en Romeinse geografische teksten over dit gebied, met name Afghanistan, om dit tot dusver slecht in kaart gebrachte land te kunnen verdedigen tegen een Russische invasie. Ook vandaag de dag is klassieke filosofie nog erg in trek, vooral de Stoicische filosofie (waarvan Seneca de meest bekende voorstander is), binnen het bedrijfsleven.
