Sylvie Laforet c.s. (1999) beschrijven een structuurmodel voor merken, waarbij onderscheid wordt gemaakt tussen merken die gedomineerd worden door de onderneming (corporate dominant) tot merken waar de organisatie liever niet in herkend wil worden (de zogeheten furtive brands; zie ald.).
Tussen deze uitersten is er een scala van mogelijkheden. Zij stellen dat merkenstrategieën zeer complex zijn omdat ze elkaar beïnvloeden en met elkaar worden gemixed, afhankelijk van de situatie van de markt.
