Schilling-test

betekenis & definitie

test voor de bepaling van de vitamine B12-resorptie in het maagdarmkanaal, waarbij gebruik gemaakt wordt van de toediening van een dosis radioactief gemerkt vitamine Blz. Na deze toediening wordt een dosis niet-radioactief vitamine B12 gegeven, waarna gedurende 24 uur de radioactiviteit in de urine gemeten wordt. De test, die vooral in het geval van pernicieuze anemie de resorptie verstoort, werd in 1955 ontworpen door de in 1912 geboren Amerikaanse hematoloog Robert F. Schilling: ‘The effect of gastric juice on the urinary excretion of radioacrivity after the oral administration of radioactive vitamin B12’1.

1 J. Lab. & CHn. Med. 42,1953,860; ibid. 45,1955, 926