Woordenboek van medische eponiemen

T.Beijer en C.G.L.Apeldoorn (1998)

Gepubliceerd op 17-06-2020

kleurentheorie van Hering

betekenis & definitie

het zien van kleuren berust op ontleding of opbouw van de ‘gezichtsstof’: ontleding verwekt de sensatie van rood, geel en wit; opbouw verwekt blauw, groen en zwart. Deze theorie is genoemd naar Carl Ewald Konstantin Hering (1834-1918). Hering, in 1862 docent in de fysiologie te Leipzig, werd drie jaar later tot hoogleraar in Wenen benoemd. Van 1870 tot 1895 was hij hoogleraar in Praag, daarna in Leipzig. Hij kreeg vooral bekendheid door zijn onderzoekingen op het gebied van de ademhaling en de fysiologische optiek. Met de Oostenrijkse psychiater Joseph Breuer (1842-1925) beschreef hij de naar hen genoemde reflex van Hering-Breuer, een reflexmechanisme dat het automatisme van de ademhaling regelt: uitzetting van de long bij inademing wekt via de nervus vagus een uitademingsreflex op (en omgekeerd).