een uitermate ingewikkeld instrument om zeer kleine structuren zichtbaar te maken, welke vroeger ultra-microscopisch genoemd werden omdat ze veel kleiner waren dan met de sterkste vergroting van een microscoop (zie aldaar) zichtbaar te maken was. Dit is mogelijk doordat geen lichtstralen gebruikt worden, maar kathodestralen (electronen), deze worden gebroken om tot scherpe beelden te komen door electro-magnetische krachtvelden, welke dus als „lenzen” fungeren.
Het gevormde beeld wordt opgevangen op een fluorescentie-scherm (zie ook doorlichting) of vastgelegd op de fotografische plaat. De electronenmicroscoop is wetenschappeüjk van groot belang, maar van practische (klinische) toepassing in de geneeskunst kan nog geen sprake zijn. vgl. fase-contrastmicroscoop.
