Wat is de betekenis van inboorling?

m. en v. (-en), 1. iem. die geboren is in het land of in de stad die in een bep. met van genoemd wordt of uit het verband is op te maken; 2. iemand van de inlandse bevolking van een land, waar zich vreemdelingen, kolonisten willen vestigen of hebben gevestigd, inlander: de inboorlingen van Afrika.

inboorling - Zelfstandignaamwoord 1. (verouderd) iemand die in een aangegeven land, streek of plaats is geboren ♢ De term autochtoon heeft een positieve gevoelswaarde terwijl de term inboorling denigrerend bedoeld is. 2. een autochtone bewoner van een niet-westers land ...

inboorling - zelfstandig naamwoord uitspraak: in-boor-ling 1. lid van een stam die in de wildernis leeft ♢ plotseling kwam er een inboorling uit het woud Zelfstandig naamwoord: in-boor-ling de inboorling ...

primitief, onbeschaafd persoon. Betekent eigenlijk ‘oorspronkelijke bewoner’. Vgl. hottentot.Ik ben liever een inboorling uit de Schilderswijk dan een aangeklede tuinaap achter een bar. (Hans Koekoek, Liefzijn toegestaan, 1982)

oorspronklike inwoner van ‘n land.

s., ynlanner.

m. en v. inboorlingen (iem., die geboren is in het land, de stad of op het dorp, waar hij woont; inz. inlander); het vr. ook inboorlinge.

➝ Inlander. Zie ook ➝ Kolonisatie. Voor Zuid-Afrika in het bijzonder, ➝ Bantoe.

('inbo:rling) m. (–en) die geboren is in het land of de plaats waar hij woont.