Wat is de betekenis van cariës?

(Lat.), v., 1. beeneter; 2. tandbederf.

Gaatje in gebitselement veroorzaakt door plaque.

cariës - Zelfstandignaamwoord 1. (medisch) aantasting van tandglazuur en het tandbeen door bacterie|bacteriën waardoor gaatje in je tanden ontstaan ♢ Door fluoridebehandeling is cariës enorm afgenomen. ♢ De man, aan zijn grafgiften te zien een jager, lag in een ondiep graf...

cariës - zelfstandig naamwoord uitspraak: ca-ri-es 1. aantasting van het tandglazuur door een bacterie ♢ als je teveel snoept krijg je cariës Zelfstandig naamwoord: ca-ri-es de cariës Synoniemen tandbe...

Cariës is een soort verzwering die aan de beenderen en de tanden vreet. Men verwarren ze niet met Necrose. Beenderencariës verwekt etter, stof; als het been niet ontbloot is, vormt deze etter abcessen die doorbreken en niet meer dichtgaan, of die slechts dichtgaan om zich dan opnieuw te openen, zolang het been ziek is. Dit neemt men vaak waar aan d...

Ontsteking van merg in tanden en kiezen door bacteriën (uitspraak: KAA-rie-jès). Die ontsteking houdt niet vanzelf op en maakt tandglazuur (tandemail) en tandbeen (dentine) kapot. De tandarts behandelt cariës door de rotte plek uit te boren en op te vullen met zacht spul dat eenmaal in het gaatje snel hard wordt. Vroeger was dat altijd met een meta...

Tandbederf doordat bacteriën het tandglazuur aantasten.

[Lat. caries = vermolmdheid] aantasting en bederf van beenderen, spec. van tanden (tandwolf).

tandbederf; ziekelijk verval van botweefsel (geneesk.)