Dr. O. Dubois

Auteur “De Nieuwe Geneeskunde”, 1930

Gepubliceerd op 15-05-1930

Cariës

betekenis & definitie

Cariës is een soort verzwering die aan de beenderen en de tanden vreet. Men verwarren ze niet met Necrose.

Beenderencariës verwekt etter, stof; als het been niet ontbloot is, vormt deze etter abcessen die doorbreken en niet meer dichtgaan, of die slechts dichtgaan om zich dan opnieuw te openen, zolang het been ziek is. Dit neemt men vaak waar aan de wang, als het kakebeen, dat bedorven is door een slechten tand, abcessen heeft gevormd die zich naar buiten hebben geopend. De behandeling van cariës bestaat in het wegnemen of het uitbranden van het deel van het been dat ziek is; cariës van de kaakbeenderen geneest gewoonlijk vanzelf, zodra men de tanden of tanddelen heeft verwijder, die oorzaak zijn van de kwaal. Men mag niet vergeten dat beenderencariës gewoonlijk veroorzaakt wordt door een kliergezwel of door de Syphilis, en een lokale behandeling kan dus ter genezing niet volstaan.