Enige geschiedenis over de opium en de opiumplant Papaver somniferum.
Opium wordt gewonnen uit het melksap van de Papaver somniferum of de slaapbol. De zaaddozen worden in onrijpe toestand opengesneden, men vangt het sap op, laat het indrogen en maakt er balletjes van.
Het was lange tijd onduidelijk wat de werkzame stof in dat papaverhars was. In 1803 slaagde de pas twintigjarige Duitse scheikundige Friedrich Sertürner erin, uit het melksap een substantie in zuivere vorm te isoleren. Hij noemde deze stof morfine, naar Morfeus, de Griekse god van de dromen. Het is de belangrijkste werkzame stof van de opium. Voor de artsen heeft morfine het voordeel dat men het de patiënt exact gedoseerd rechtstreeks in de aderen kan injecteren. Daarmee begon de triomftocht van de morfine als pijnstillend middel.
Interessant is dat het vermogen van opium om een sterke afhankelijkheid teweeg te brengen, blijkbaar afhangt van de productiemethode. In de Klassieke Oudheid en in de Middeleeuwen werd opium voornamelijk gegeten of gedronken. Dat hierdoor hele volken verslaafd zouden zijn geraakt, zoals in China, is nergens overgeleverd. Een volksdrug is opium naar het schijnt pas geworden, toen men hem 'rookbaar' maakte.
