Een geldige vorm van echtscheiding in de islamitische wetgeving (sharia).
In veel islamitische landen kan een man zonder tussenkomst van de rechter van zijn vrouw scheiden door haar te verstoten. Hij spreekt dan de taläq (vrijmaking) uit. De man moet dan bij drie afzonderlijke gelegenheden - in bijzijn van getuigen - bekend maken dat hij wil scheiden. In de dagelijkse praktijk zal door bemiddeling eerst gepoogd worden de echtelieden met elkaar te verzoenen. Na de verstoting is de vrouw pas weer huwbaar na een periode van drie menstruaties plus tien dagen. Echtscheiden is in Nederland alleen mogelijk door tussenkomst van de rechter. Een in het buitenland uitgesproken verstoting is dan ook niet zomaar rechtsgeldig in Nederland, tenzij de vrouw uitdrukkelijk instemt met een echtscheidingsuitspraak in Nederland.
Bovendien moet de verstoting overeenkomen met het recht dat geldt in het land van herkomst. Volgens het Nederlandse recht kan de vrouw een procedure aanspannen waardoor zij recht op alimentatie kan verkrijgen. Een in Nederland volgens de wet uitgesproken echtscheiding kan echter ook in het land van herkomst een probleem opleveren. Noch in Turkije, noch in Marokko wordt een Nederlandse echtscheiding zomaar erkend. Dit betekent bijv. dat een Marokkaanse vrouw die volgens de Nederlandse wet gescheiden is, in de ogen van de Marokkaanse wetgeving nog steeds getrouwd is. Als zij in Nederland zou hertrouwen, kan zij bij een bezoek in Marokko in de problemen komen. De sharia kent de vrouw wel de mogelijkheid toe een echtscheiding aan te vragen, maar door de hoge eisen (getuigen en/of bewijzen van mishandeling, verwaarlozing of tekortschieten van de man waar het gaat om zijn echtelijke plichten) blijft die mogelijkheid voornamelijk theoretisch.
