(Sanskriet) Klassiek Indiaas epos, geschreven in het Sanskriet, en het langste epische gedicht ter wereld. Hoofdthema van de meer dan 90.000 coupletten is een strijd op leven en dood tussen twee koninklijke families, de Kaurava's en Pandava's, die zo ongeveer 1400 voor onze jaartelling moet hebben plaatsgevonden.
De Mahabharata is waarschijnlijk deels geschreven door Vyasa, een yoga-wijze, maar aangenomen wordt dat tal van schrijvers het werk later hebben aangevuld. Ook priesters hebben tal van verhandelingen toegevoegd over theologische, ethische en filosofische vraagstukken, astronomie, economie en staatsinrichting. Het oudste deel stamt ongeveer uit de 4de eeuw voor onze jaartelling, zo'n acht eeuwen later heeft het zijn definitieve vorm gekregen.
Een onderdeel ervan is de Bhaga vadgita. Oorspronkelijk was het geschrift een heldenepos, in de loop der tijd is het steeds meer gezien als een verhandeling over de dharma, en daarom ook het belangrijkste geschrift voor hindoes.
