Gepubliceerd op 03-03-2017

Baha'i

betekenis & definitie

Van origine Iraanse (Perzische) monotheïstisch godsdienst, gesticht door Bahá'u'lláh (1817-1892). Het geloof kent geen priesters of rituelen, en wordt door de aanhangers gezien als de toekomstige universele wereldreligie.

Andere godsdiensten worden erkend, en de stichters ervan gezien als manifestaties van het goddelijke. Kern van het geloof is de opvatting dat de mensheid zich moet verenigen tot één wereldgemeenschap, die de grenzen van ras, geloof, status en afkomst zal overstijgen, waardoor een universele beschaving zal ontstaan.

Ba­ ha 'i-aanhangers willen dit bereiken door zich sociaal in te zetten, proberen vooroordelen los te laten en te streven naar gelijke rechten van man en vrouw, het uitbannen van armoede en extreme rijkdom, en te ijveren voor onderwijs voor iedereen . Wereldwijd zijn er naar schatting zo'n vijf miljoen aanhangers, van wie de meeste in Iran wonen. De Nederlandse baha'i­ gemeenschap telt enkele duizenden leden, in meerderheid afkomstig uit Iran, waar de baha'i na de stichting van de islamitische republiek in 1979 werd vervolgd.

< >