Claque - (Fr.) in toneelkringen gebruikte term om betaalde toejuichers mee aan te duiden.
Volgens Brewers Dictionary zou de term ontstaan zijn rond 1820, toen een zekere Sauton te Parijs een kantoor openhield dat zich ten doel stelde het succes te verzekeren van dramatische voorstellingen. De claqueurs waren onderverdeeld in commissaires of diegenen die op luidruchtige wijze het stuk prezen; rieurs of zij die bij elke grap lachten; pleureurs of vrouwen die hun emoties toonden door hun zakdoek aan de ogen te houden; chatouilleurs of zij die het publiek goed gehumeurd moesten houden; en ten slotte nog de bisseurs, zij die steeds maar bis riepen. De term claque komt overigens van Fr. claquer = in de handen klappen.
