(m.), reeks van (één of meer) woorden in een syntactisch verband, die als zelfstandige taaluiting kunnen worden gebruikt en op basis van hun betekenis, ordening en intonatie een geheel vormen;
analytische ~, zin die waar is op grond van louter taalkundige overwegingen;
anomale ~, een zin die grammaticaal correct is maar in strijd met bepaalde semantische regels; b.v. mijn zus is enig kind;
contradictoire ~, zin die altijd onwaar is; b.v. zussen zijn mannelijk;
declaratieve ~, syn. mededelende zin; een zin met de betekenis van een mededeling en de volgorde van een hoofdzin, b.v. ‘Jan schildert de deur groen’;
grammaticale ~, zin gevormd volgens de regels van de taal;
homonieme ~, zin met één oppervlakte structuur en twee of meer dieptestructuren;
ongrammaticale ~, zin die niet gevormd is volgens de regels van de taal;
performatieve ~, zin waarin een performatief werkwoord gebruikt wordt; b.v. ‘ik beloof mijn kamer op te ruimen’.
