(v.), het feit dat fonemen als allofonen van elkaar kunnen voorkomen. De onderliggende klank (foneem) krijgt een andere oppervlakteklank (foori) naargelang de omgeving waarin hij voorkomt; b.v. het foneem /n/ wordt de foon [m] voor /p/ (inpakken), [ng] voor /k/ (inkopen) en [n] voor /a/
(inademen).
