Argentijns president sinds 8 juli 1989.
Na zijn studie rechten aan de universiteit van Cordoba, werd hij in 1955 advocaat. In zijn studententijd was Menem actief binnen de peronistische beweging. Ook was hij juridisch adviseur van de vakcentrale CGT. Van 1973-76 was hij gouverneur van de provincie La Rioja. Na de militaire staatsgreep van 1976 werd Menem door de junta gearresteerd. Op 10 februari 1980 kwam hij vrij. Toen Argentinië in 1983 weer een democratisch bewind had, werd hij opnieuw tot gouverneur van La Rioja gekozen; in 1987 werd hij herkozen.
Namens de peronisten bond hij bij de verkiezingen van 14 mei 1989 met succes de strijd om het presidentschap aan met de regerende president Rául Alfonsín. Kort na zijn verkiezingsnederlaag trad Alfonsín voortijdig af en werd Menem president. Door een politiek van soberheid, in combinatie met liberaliseringen slaagde hij erin het slechte economische tij in zijn land te doen keren. Zo bracht hij de inflatie terug van vijfduizend naar minder dan vier procent per jaar. Hij ondervond echter problemen door corruptieschandalen in zijn regering. Ook was er verzet tegen de verlening van amnestie aan militairen die zich tijdens de dictatuur hadden misdragen. Desondanks bleef Menem onder grote groepen van de bevolking populair. In mei 1995 werd hij met een ruime meerderheid herkozen.
