De naam van de Duitse luchtmacht in de periode 1933-45.
Bij de Vrede van Versailles (28 juni 1919) was het Duitsland verboden een eigen luchtmacht te bezitten. In de jaren twintig begon Duitsland in het geheim toch op kleine schaal met de opbouw van de luchtmacht. De toen nog met Duitsland bevriende Sovjetunie verleende Duitse piloten faciliteiten om daar te oefenen. Na de machtsovername van de nationaal-socialisten in 1933, werd de luchtmacht onder leiding van Hermann Goering verder uitgebreid. Nadat Hitler in 1935 de ontwapeningsbepalingen van het Verdrag van Versailles van nul en generlei waarde had verklaard, groeide de Luftwaffe uit tot een van de sterkste luchtmachten van de wereld. Tijdens de Spaanse burgeroorlog (1936-39) werden de inzetbaarheid en gevechtskracht van de Luftwaffe getest. Het Duitse Condor-legioen vocht toen aan de kant van generaal Francisco Franco, die de regering van de Spaanse republiek bestreed. Aan het begin van de Tweede Wereldoorlog telde de Luftwaffe ruim 3500 toestellen.
De Luftwaffe leverde een belangrijke bijdrage aan het succes van de veldtocht in Polen in september 1939; mede dank zij de kracht van de luchtmacht kon met succes de tactiek van de Blitzkrieg worden toegepast. In het voorjaar van 1940 werd dezelfde tactiek tegen een aantal landen in Noordwest-Europa gebruikt. In het najaar van 1940 leed de Luftwaffe echter een nederlaag in de Slag om Engeland. Daarna volgden meer tegenvallende prestaties. In de Slag om Stalingrad (augustus 1942-januari 1943) slaagde de luchtmacht er ondanks de beloften van Goering niet in de Duitse troepen vanuit de lucht te bevoorraden. Door het toenemend aantal bombardementen op Duitsland moest de offensief ingestelde Luftwaffe zich vooral met de verdediging van het vaderland gaan bezighouden. Ze werd nog verder verzwakt toen het Sovjetleger in 1944 Roemenië bevrijdde, de belangrijkste olieleverancier van Duitsland. Ondanks de inzet van de eerste generatie straaljagers stortte de Luftwaffe in april 1945 volledig in elkaar.
