Chinees militair en politicus.
Lin Biao maakte al vroeg carrière als officier in het Chinese leger. In 1927 liep hij met zijn regiment over naar de communistische troepen en werd een van de militaire leiders van de Chinese sovjetrepubliek in de provincie Jiangxi. Lin was een van de aanvoerders van de Lange Mars (1934-35). Op zijn 28e werd hij hoofd van de militaire academie van het communistische leger in Yan'an. Hij boekte grote successen in de strijd tegen Japan. In 1938 raakte hij echter zwaar gewond, waarna hij tot 1942 in de Sovjetunie verbleef. In 1945 werd hij lid van het Centraal Comité van de CCP. Lin Biao speelde een belangrijke rol in de overwinning op de nationalistische troepen van Chiang Kaishek. Hij veroverde in 1948 Mantsjoerije op de nationalisten door goede contacten met de boerenbevolking op te bouwen en een leger van een miljoen man te vormen, dat op 1 mei 1946 het Volksbevrijdingsleger werd genoemd. In januari 1949 trok hij Peking binnen. In de Koreaanse oorlog was Lin bevelhebber van het Chinese interventieleger. In 1954 werd hij vice-premier en in 1959 minister van Defensie.
Lin Biao wierp zich op als voorstander van de radicale maoïstische koers en werd in 1969 tot opvolger van Mao Zedong benoemd. In 1971 verdween hij echter plotseling van het politieke toneel. Zijn plannen om tijdens de Culturele Revolutie het Chinese leger (Volksbevrijdingsleger) te politiseren, waren op Mao als een bedreiging overgekomen. Lin Biao kreeg te veel macht. Volgens de officiële Chinese lezing had Lin een mislukte staatsgreep gepleegd en was zijn vliegtuig op de vlucht naar de Sovjetunie neergeschoten.
