Johanna van Brabant, hertogin van Brabant en Limburg (1355-1406), *24.6.1322 Brussel, +1.12.1406; dochter van → Jan III. Zij huwde in 1336 met Willem II (→ Willem IV) van Henegouwen-Holland, vervolgens in 1354 met → Wenceslas van Luxemburg.
Bij hun machtsaanvaarding moesten zij de → Blijde Inkomste verlenen. Johanna kreeg tijdens haar bewind te maken met volksopstanden in Brussel en Leuven (Pieter → Coutereel). Haar zwager → Lodewijk van Male beroofde haar van Mechelen en van Antwerpen (1356-1357). Na de dood van haar man (1383) voerde zij een lange strijd tegen Gelre (1384-1399). Zij werd in dit conflict bijgestaan door → Filips de Stoute, echtgenoot van haar nicht → Margaretha van Male. De kinderloze Johanna stond in 1396 Limburg en in 1399 Brabant aan Margaretha van Male af; Johanna behield evenwel nog het vruchtgebruik. In 1404 abdiceerde ze in Limburg en in 1406 in Brabant, ten gunste van → Anton van Bourgondië, de tweede zoon van Filips de Stoute.
