Grafheuvel [Lat. tumulus], bepaald type graf, waarbij ter markering een heuvel over de bijzetting is geworpen. Doorgaans is een grafheuvel min of meer rond.
Voor het opwerpen van de heuvel werden aarde (zand/plaggen) en/of stenen gebruikt. In België komen uit stenen opgeworpen grafheuvels voor; zij worden wel marchets genoemd. De marchets waren van de → Seine-Oise-Marne-cultuur tot de Romeinse tijd in gebruik. De vroegste grafheuvels worden in de → Enkelgrafcultuur gedateerd, maar in feite waren grafheuvels reeds in de → Trechterbekercultuur in gebruik, aangezien sommige graven van deze cultuur met een heuvel werden overdekt. Tumuli zijn voorts bekend uit de → Klokbekercultuur, de → Bronstijd, de → IJzertijd en de Romeinse periode. Er zijn aanwijzingen dat de jongste grafheuvels uit de vroege Middeleeuwen stammen. Bij archeologisch onderzoek wordt bij voorkeur de `kwadrantenmethode' van A.E. van → Giffen toegepast, aangezien hiermee zowel inzicht wordt verkregen in de horizontale als de verticale opbouw van de grafheuvel.
