Doodstraf, straf tijdens het Ancien Régime voltrokken door onthoofding, ophanging, verbranding, radbraken of verdrinking.
In België werd de doodstraf in de praktijk steeds omgezet in levenslange dwangarbeid. Slechts tussen 1944 en 1947 vonden 242 terechtstellingen met de kogel plaats van door het militair gerecht terdoodveroordeelde collaborateurs.
In 1990 werd de doodstraf wettelijk afgeschaft, behalve voor zware misdaden begaan door militairen in oorlogstijd.
In Nederland werd de doodstraf in 1854 beperkt tot ophanging boven een valluik en in 1870 in het burgerlijk strafrecht afgeschaft. In 1943 besloot de regering in ballingschap in Londen de doodstraf weer in het burgerlijk strafrecht in te voeren voor ernstige oorlogsmisdaden. Na de bevrijding kregen negenendertig terdoodveroordeelden, onder wie nsb leider → Mussert, de kogel. In 1983 werd in de grondwet vastgelegd dat de doodstraf niet meer kon worden opgelegd. Bij de hervorming van het militair tuchtrecht in het begin van de jaren negentig werd ook hier de doodstraf geschrapt.
