(1868-1933) Duits dichter, vertegenwoordiger van de neoromantiek. Hij had een hoge opvatting van de ethische verantwoordelijkheid van het dichterschap en droeg zijn ideeën uit in het door hem geredigeerde tijdschrift 'Blätter für die Kunst'.
Hij wees andere kunstenaars op grote figuren uit het verleden, die hij als voorbeeld voor een nieuwe toekomst zag. Zijn poëzie bezit aristocratische schoonheid en is eveneens bezield door de gedachte dat hij de wereld een boodschap te geven had. Bundels zijn Hymnen 1890, Das Jahr der Seele 1897, Der Teppich des Lebens 1900, Der siebente Ring 1907, Der Stern des Bundes 1914 (De ster van het verbond) en Das neue Reich 1928. G. voelde zich geestelijk verwant met Albert Verwey; hun briefwisseling werd in het Nederlands vertaald ('De documenten van hun vriendschap').
