Oorspr. luidde de uitdr.: van aver tot aver, waarin aver de bet. had van zoon, nakomeling (Got. afar; een afl. van af, dus a/stammeling). Later werd het: van haver tot haver, en toen men dit niet meer begreep, maakte de volksetymologie er van: van haver tot klaver, of: van haver tot gort.
De uitdr. wil dus zeggen, dat men iemands geheele afstamming, zijn afkomst in alle bijzonderheden kent, en van zaken, dat men iéts van stukje tot beetje weet of vertelt.
