ae, f.
1. in ’t alg., de aarde, het land, terrae motus, aardbeving, Cic., terrā, te -, over land, Cic., terrā marique, Cic., of mari terrāque, Liv., of et mari et terrā, Nep., te water en te land, ad terram, het land in, Verg., in terris, op aarde, Cic., sub terras (naar de onderwereld) ire, Verg.; aarde (= zand enz.), varia terrarum genera, Cic., mihi terram inice, Verg., aquam terramque petere, zie aqua, terrae filius, zoon der aarde = een onbekend mens, Cic.
2. in ’t bijz., een land, landschap, terra Italia, Liv., in ea terra, Cic.; plur., terrae, de landen = de wereld, orbis terrarum, de aardbol, Cic., solvent formidine terras, poët. = de wereld, de mensen, Verg.; gen. plur. dikwijls partit., b.v. ubi terrarum, waar ter wereld, Cic., nec usquam terrarum, Iust. — Archaist. gen. sing., terrai, Lucr.
