1. eig., dicht, hard, gedrongen, massief, paries, Cic.; subst., solidum, i, n. dichte -, vaste grond, Ov., ook = kern, Verg., plur. solida, vaste lichamen (b.v. kogels), Cic.; (van metalen enz.) stevig, massief, crateres auro solidi, Verg., vasa auro solida, Tac. | vast, hard, ripa, Ov., solidum nihil (est), quod terrae sit expers, Cic.; subst., solidum, i, n., vast-, stevigheid, solido carēre, Cic., in ’t bijz. = vaste bodem, - grond, Verg. (vand. fig., alqm in solido locare, in zekerheid, Verg., in solido esse, Sen.). | dik, sterk, telum, Verg., crus, Sen.
2. overdr., geheel, volkomen, volledig, usura, Cic., vires, Verg., consulatus, Liv., decies solidum (acc.), een geheel millioen sestertiën, Hor.; subst., solidum, i, n, het geheel, de gehele som, Cic. | kernachtig, degelijk, blijvend, werkelijk, libertas, Liv., laus, Cic., nihil, quod solidum tenere possis, Cic. | vast, onwrikbaar, mens, Hor.
