1. ōnis, f. eig., vorm, gedaante.
2. ōnis, f. overdr., in ‘t alg., c. gen. obi., vocis, het juiste leggen van de klemtoon, Cic., verborum, juiste woordvoeging, Cic.; c. gen. subi., ratio et conformatio doctrinae, methodische, geregelde vorming, Cic. | in ’t bijz., conformatio animi, ook alleen conformatio, voorstelling, begrip, Cic.; m. sententiarum en dgl., redekunstige figuur, Cic.; persoonsverbeelding, prosopopoeia.
