I. artus,
1. eig., (tegenover los) nauw ingesloten, nauw, strak, vast, ook fig., societatis vinculum, Cic. | (tegenover wijd) nauw, opeengedrongen, dicht, subst., artum, i, n. engte, enge ruimte, in ’t bijz. het gedrang van de strijd.
2. overdr., nauw, vast, innig; benauwd (door zorgen); krap, spaarzaam, gering, artior petitio, met weinig uitzicht, Liv., subst., in arto (esse) commeatum, dat de toevoer gering was, Tac., alci spem ponere in arto, iemds hoop verminderen, Ov.; hachelijk, gevaarlijk, subst., quum in arto res esset, toen hij in de klem zat, Liv.
II. artŭs, ūs, m. gewricht, gewl. plur. = de gewrichten met hun leden, de ledematen, dolor artuum, jicht, Cic.; fig., nervi atque artus sapientiae, Cic.
