artis, f.
1. in engere zin, eig., handwerk, beroep, kunst, wetenschap, artes ingenuae of liberales, de edele kunsten (tegenover artes sordidae, de handwerken), Cic., artes optimae, de wetenschappen, Cic., ars disserendi, redekunst, Cic.; artes urbanae, rechtsgeleerdheid en welsprekendheid, Liv. | meton., de regels van kunst of wetenschap, de theorie (tegenover facultas, de practijk), Cic., als titel ars = leerboek der redekunst of welsprekendheid; de bij iets aangewende kunst, handigheid, vaardigheid, bedrevenheid, opus est vel arte vel diligentiā, Cic.; plausus tunc arte carebat, was ongekunsteld, oprecht, Ov.; plur., artes = kunstwerken, Hor., Verg.; Artes = de Muzen, Phaedr.
2. overdr., goede of slechte eigenschap, gewoonte, handelwijze, gedrag, deugd of ondeugd, bonae artes, loffelijk streven, Sall., artes bonae malaeque, deugden en ondeugden, Tac., malae artes, slechte gewoonten, Sall.; artes, middelen, manieren, wijzen, b.v. nocendi, Verg., en absol., in sing. en plur. = slechte middelen, list, kunstgreep, bedrog.
