noemt men legeringen van zilver met andere metalen. Het belangrijkst zijn de zilverkoperlegeringen, die algemeen in plaats van het zuivere metaal, dat voor het gebruik te zacht is, toepassing vinden.
Om ze te bereiden, smelt men de metalen samen en roert ze vóór het gieten goed dooreen. Zij hebben doorgaans een geringer soortelijk gewicht dan uit de berekening volgt. Zilver wordt door toevoeging van koper harder, taaier en beter van klank en verliest niet veel in rekbaarheid en kleur. Men heeft ook zuivere zilvernikkellegeringen verwerkt tot tafelgereedschap en zilvernikkelkoperlegeringen tot allerlei luxe-voorwerpen. Men bepaalt het gehalte van zilverlegeringen in de praktijk vaak met de toetssteen. De aanwezigheid van zink en nikkel maakt deze methode echter onzeker. Voor nauwkeuriger bepalingen lost men een afgewogen hoeveelheid van de legering in salpeterzuur op en titreert met een chloornatrium- of een rhodaanammoniumoplossing.
