nieuwe ster. Op een plek aan de hemel waar men aanvankelijk niets anders gezien had dan een zwakke ster, kan eensklaps een zeer heldere ster uitgroeien, die na verloop van enkele dagen of weken weer langzaam verflauwt en in het gunstigste geval nog met de telescoop waarneembaar is.
Er blijkt een soort „explosie” te hebben plaatsgehad, waarbij men vermoedt dat de ster zich gestabiliseerd heeft. Op grond van deze theorie zou dus bijna elke ster éénmaal in haar leven een nova worden. In hun maximum hebben novae een gemiddelde lichtkracht gelijk aan 100.000 maal die van de zon. Er is echter een soort novae, de z.g. super-novae, welker lichtkracht uitgroeit tot 100 millioen maal die van de zon.
