(v. Lat. miniare, met minium, menie, schilderen), klein-schildering ter verluchting van boeken, vaak (vnl. in late middeleeuwen) enige bron van verloren gegane monumentale schilderkunst.
Kwam reeds in oud-Egypte voor (op papyrus), in late antieke tijd op perkament; in Byzant., Karoling., Romaanse periode werd het geheel de specialiteit van kloosterlingen, die de handschriften met fraaie beginletters en teksttekeningen, eerst in menieverf, later in allerlei kleuren, versierden. Uiterst rijke M.-kunst vindt men in het Islam. Oosten. M. is ook naam van een portretschilderkunst in zeer klein formaat, begonnen in Ital. Renaiss., vaak bestemd voor sierdeksels (vooral in rococo-tijd). In het alg. gebruikt men M. voor: uitermate klein exemplaar.
