Middellatijnse letterkunde

betekenis & definitie

eigenl. letterkunde van het gehele „avondland” (W. en Z.-Europa) tot diep in de 13e eeuw, nadien in sterke concurrentie met de literaturen in de nationale talen. De M. omvat grote filosofische (vnl. scholastische), historische, biografische, lit.-historische werken, in de poëzie epische stoffen, hymnen, voorts romans en novellen.