(1867-1936), de grootste Ital. toneel- en novellenschrijver van de moderne tijd, verjongde als beschrijver der Ital. bourgeoisie het verstarde verisme* door zijn humor, wist de dubbele natuur van de mens open te leggen (onderbreking van de passionele aandrift door zelfbeschouwing) en dreef een meesterlijk geestesspel met het relativisme en de twijfel aan de onderscheidbaarheid van realiteit en illusie. Deze elementen vindt men in zijn dramat. werk, dat een wereldsucces had (te beginnen met Sei personaggi in cercadi autore, maar ook in zijn vele honderden vertellingen (Novelle per un anno) en romans (o.a.
II fu Mattia Pascal), eindelijk in zijn grote tragedie Enrico IV.
