oud klavierinstrument, in de 17e-18e eeuw met het Clavecimbel* de rol vervullend van de moderne piano. De oudste C.-en bestaan uit een platte kast zonder poten, waarin snaren zijn gespannen; voor de kast is een claviatuur* aangebracht.
De toetsen brengen metalen plaatjes in beweging, die op de snaren drukken, waardoor een zekere toonhoogte wordt verkregen en tegelijk de snaren tot trilling worden gebracht. Er zijn minder snaren dan toetsen, daar op één snaar door de tangenten verschillende tonen kunnen worden voortgebracht (gebonden C.). Bij het latere vrije C. gaf men het systeem van meer snaren voor één toets op en kreeg elke toets een snaar; daardoor werden de instrumenten ook groter en op poten gebouwd.
