Afgeleid van Faenza, de naam van een Italiaanse stad, die bekend is als aardewerkcentrum. In de Egyptische kunst bestaat fayence uit aardewerk met een kern van kwartszand, bedekt met groen of blauw glazuur.
Dit procédé werd toegepast bij vervaardiging van amuletten, tegels, vaatwerk en kleine beeldjes. In de antieke kunst is het procédé: zandhoudende klei bekleed met glazuur. In de hellenistische tijd is Alexandrië een belangrijk centrum van fayencecultuur. In de renaissance wordt het aardewerk met tinemail bekleed en al of niet enkel- of meerkleurig geschilderd, zie Egypte – oude rijk – bouwkunst;
zie oostaziatische kunst - China – 17e eeuw;
zie Islamitische kunst – Osmanen – paleizen;
zie Islamitische schrifkunst.
