o. 1 bevel, last; volmacht, lastbrief tot uitbe taling; 2 politieke opdracht aan volksvertegenwoor diger of afgevaardigde, zie ook mandat impératif.
mandaatlanden.
na de oorlog v. I914-18 aan Duitsland en Turkije ontnomen koloniën respect, landstreken, te onderscheiden in: mandaatlanden A, met de hoogst ont wikkelde bevolking en grote zelfstandigheid, o.a. Pale stina en Syrië; B als minder ontwikkeld, werden vol gens bepaalde regels bestuurd, o.a. Kameroen, Togo land; C dunbevolkte streken in Z.W. Afrika en eilan den i. d. Stille Oceaan, o.a. de Carolinen, Samoa-eil., werden bestuurd volgens de wetten v. d. mandataris zelf.
Mandatarissen waren o.a. Engeland, Frankrijk, Japan.
