pijnigde, h. gepijnigd (1 straffen, vero.; 2 op de pijnbank leggen, folteren; 3 pijn aandoen, lichamelijk of geestelijk):
1 pijnigen in het helse vuur;
2 de dief door pijnigen tot bekentenis gebracht;
3 de ogen pijnigen; het kind wreed met vragen pijnigen; ook: refl. zich pijnigen met eerzucht, aftobben.
