gladder, gladst
I. bn. (effen, vlak, niet ruw, glibberig): een glad voorhoofd, glad haar; de gladde ijsbaan; fig. een gladde kerel, bijdehand; dat is nog al glad, spreekt van zelf; zie ijs.
II. bw. (1 op onbelemmerde wijze; vlug, vlot inz. met gaan; 2 geheel; volkomen, totaal):
1. het gaat hem glad af; zegsw. dat zit hem niet glad, a) dat lukt hem niet, dat is zo gemakkelijk niet, b) dat hindert hem;
2. iets glad vergeten zijn, geheel en al; glad verkeerd (of: mis), totaal.
