Fr. classique, Lat. classicus,
I. bn. (1 in engere zin: behorende tot de Griekse of Romeinse kunst of literatuur; 2 bij uitbreiding: datgene, wat uit een vroeger tijdperk stamt en toch niet verouderd is, uitstekend, meesterlijk, als richtsnoer of tot model dienend):
1. studeren in de classieke letteren; de classieke literatuur;
2. Hooft en Vondel blijven classiek; classiek Nederlands Pantheon; een classiek voorbeeld, blijvend in zijn soort, voorbeeldig.
II. classieken, m. mv. (classieke schrijvers of kunstenaars, dichters of prozaschrijvers, componisten van de allereerste rang inz. Griekse en Romeinse; classieke werken: dicht- of prozawerken, composities van de eerste rang inz. meesterwerken der Grieken en Romeinen).
