m. borgtochten (1 de overeenkomst, waarbij zich iem. borg [bet. 1] stelt; rechtst. overeenkomst, waarbij een derde zich ten behoeve v. den schuldeiser verbindt om aan de verbintenis v. den schuldenaar te voldoen, indien deze niet zelf daaraan voldoet; 2 de waarborgsom):
1. persoonlijke borgtocht, waarbij een persoon borg blijft; zakelijke borgtocht, waarbij een som gelds als onderpand wordt gestort;
2. een borgtocht van 10.000 gld.; vrijlating onder borgtocht.
