m. arenden (dierk. grote valkachtige roofvogel, steenarend; Lat. aquila chrysaëtus; veldteken of standaard met een arend; inz. bij de Romeinen en de Fransen in de keizerstijd, in deze bet. meer adelaar; gew. mannetjesvogel inz. doffer): spreekw. Een arend vangt geen vliegen, een groot mens strijdt niet tegen onbeduidende personen.
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
