Extra kast om een horloge ter bescherming van gedreven zilveren of gouden kasten.
De beschermkast was in de 18de eeuw soms van edelmetaal, soms van messing dat bekleed kon zijn met gepolijste roggenhuid, haaienhuid, schildpad of leer van een paard, ezel of kameel.
Soms waren kunstige patronen van zilveren nageltjes op het oppervlak aangebracht. Deze decoratietechniek werd piqué genoemd. In de eerste helft van de 20ste eeuw gebruikten werklieden vaak een beschermkast van vernikkeld ijzer met een celluloid ‘glaasje’ om hun horloge voor beschadigingen te behoeden. Een goedlopend werkmanshorloge kostte rond 1900 tien à twaalf gulden (een arbeidersweekloon) en een goed zilveren horloge zesendertig à veertig gulden. Een dergelijke som geld rechtvaardigde de uitgave voor zo’n eenvoudige nikkelen beschermkast.
f: boîtier de protection, boîte extérieur d: Schützgehause e: protection case
