De snob is blasé vanwege de onontkoombare verveling, de verstikkende banale gewoontes en de sinistere superioriteit. ‘Zich nergens over verbazen, ziehier Numicius, de enige manier om gelukkig te zijn en te blijven.’ (Horatius, Epistulae 1,6,1). Charles Baudelaire geeft als definitie van dandyisme: ‘Het plezier dat men schept in anderen te verbazen en de trotse bevrediging dat men zich zelf nooit verbaast.’
Dat het snobisme niet alleen een mannelijke aangelegenheid is en de geblaseerdheid ook voor vrouwen toegankelijk is, maakt Thomas Mann zeer duidelijk in de Buddenbrooks: ‘Gerda was een beetje apart en had iets vreemds en buitenlands over zich. [...] Haar voor haar leeftijd vol ontwikkelde verschijning, haar gewoontes, de dingen die ze bezat, alles was voornaam. [...] Maar Gerda, wier enigszins morbide en raadselachtige schoonheid in wonderlijke tegenstelling stond tot de knappe gezondheid van haar schoonzuster, was totaal niet in een zondags- en uitgaansstemming. [...] Dieper en donkerder dan anders lagen er in de hoeken van haar dicht bij elkaar staande bruine ogen blauwachtige schaduwen [...] en toen mevrouw Grünlich bij het zien van haar de handen ineensloeg en met een luide stem uitriep: “Gerda, o God, wat ben je weer mooi!” reageerde ze alleen met een afwerend glimlachje. Ze had een diepe weerzin tegen ondernemingen als deze: vooral 's zomers, en nu zelfs op zondag. Zij, wier kamers meestal met gesloten gordijnen in de schemering lagen, en die zelden uitging, vreesde de zon, het stof, de feestelijk geklede middenstanders, de geur van koffie, bier en tabak [...] en meer dan wat ook had ze een hekel aan de opwinding, het derangement.’
