Een sonatevorm is een vorm die bestaat uit drie secties: expositie, doorwerking, reprise, vaak afgesloten met een coda.
In de expositie staat het hoofdthema in de grondtoonsoort, het tweede thema ('zangthema') in de dominant-toonsoort. In de doorwerking wordt het muzikale materiaal uit de expositie vrij en fantasievol gebruikt met allerlei modulaties, tot men in de reprise terugkomt bij het hoofdthema in de grondtoonsoort; het tweede thema staat nu ook in de grondtoonsoort. Het tonale systeem vormt de basis van de sonatevorm, en de materie is opgebouwd uit contrasterende ideeën die door de vorm worden beteugeld. De vorm kreeg zijn beslag rond het midden van de18e eeuw en werd de 'hoofdvorm' van de Klassieke periode. Hij werd o.a. gebruikt in het eerste deel van een sonate, een symfonie, een concert etc., en ook vaak in de finale.
